Het bloed aan de handen van een wethouder

Soms is het fijn om gelijk te krijgen. Soms ook niet, wanneer je daar een hoge prijs voor moet betalen. Een mij onbekend persoon moest slachtoffer worden van een verkeersongeval, zodat ik triomfantelijk  “told you so!” kan roepen. Dat roep ik dan ook, maar zonder blijdschap.

Onlangs schreef ik een stukje over het beleid van GroenLinks-politicus en verkeerswethouder in Haarlem, Rob van Doorn. Blind voor de behoeften van de burgers, het welvaren van de stad en alles wat de logica voorschrijft, doet hij er alles aan om zijn persoonlijke voorkeur voor fietsen en groen door de strot van de Haarlemse burgerij te duwen. Ongeacht de kosten, zowel op financieel als persoonlijk vlak.